Bazı Renkler Daha Sade Olmalı

Sadece kısa bir yazı, sadece.

Kendi derinliklerinde aranan, belki de hiç çıkamayacağım bir karanlıkta kaybolan beni bu şekilde görünce, bazı renkler daha sade olmalı.

Düşüncelerimin büyüsüne kapılıp, içimi kemiren "tamamlanmış eksikliğin" kollarına sıkıca sarılmak istediğim beni hayal edince, bazı renkler daha sade olmalı.

Bir yerlerde sakladığım, bazı taraflarımdan herhangi bir tanesinin yansıması bu yazı, bu tehlikeli olabilir.

Olmaması için,

Bazı renkler daha sade olmalı.

Denk geldiğim her şey, denk gelmek istemediğim hayatın gerçeklerinden kaçmak için yanıltıcıydı.

Deli gibiydim, daha fazlası olduğum için korktum.

Hayalperesttim, abarttığım için korktum.

Gerçekçi olup his paylaştım, önemi olmadığı için korktum.

En çok da kurumuş yaprakların arasındaki en canlı yeşilden korktum.

Bazı renkler daha sade olmalı.

Geceleri düşünerek, öç aldım sürekli kendimden.

Sonra, yakışanı yaptım hep bana.

Uzaklaştım olduğum şeyden, dönüştüğüm şeyden.

Uzaklaşırken gündüze karşı yaptım bunu,

Bazı renkler daha sade olmalıydı sadece.

Bir ton sebep aradım,

Bulmam uzun bir süre oyalamıştı beni.

Tabii başkalarını mahrum edemezdim bu sebeplerden,

Onlara da verdim.

Yetmedi daha fazla sebep ürettim.

Bazen ikna oldum, bazen ikna ettim.

Derken elden ele gezdi sebepler..

Sebepler bu kadar fazla olmamalı,

Bazı renkler daha sade olmalı sadece.

Tedavisi mümkün değil bunca yaşamın.

Diz çöktü çocukluğum bunu ilk düşündüğümde.

Büyüdüğüm rivayeti dönüyor semtimde,

Taşınacağım buradan.

Belki daha sade bir şehre, belki daha gösterişli bir kasabaya.

Rüyalarımda olduğunu hep bildiğim bir ben vardı, demin ayrıldı benden.

Olsun,

Rüyalarım karmakarışık zaten.

Bazı rüyalarım daha sade olmalı sadece.